De naam verwijst naar de ontwikkelaar van de Celzouttherapie: Dr. Wilhelm Heinrich Schüβler (1821-1898). In het begin van zijn loopbaan werkte hij als homeopathisch arts in Duitsland. Door het bestuderen van geschriften van de wetenschappers van zijn tijd kreeg hij belangstelling voor het ondersteunen van genezingsprocessen via de celwerking. Hij herkende een verstoring in de minerale zouten balans bij zijn patiënten en ontdekte hoe hij deze onbalans weer kon opheffen door het laten innemen van verdunde hoeveelheden minerale zouten waardoor de gezondheid van zijn patiënten duidelijk verbeterde. Deze zouten werken op celniveau (in en rondom de cel), vandaar de benaming celzouten.

Hij verdunde en verwreef specifieke zouten maar dynamiseerde zijn zoutpreparaten niet. Het dynamiseren is gebruikelijk in de homeopathie. Hij nam zo afstand van de homeopathie. Pas na zijn dood zijn celzouten opgenomen in de Homeopathische praktijk. Een toepassing vanuit alleen de Homeopathische visie op zich wijkt vaak af van een Celzouttherapeutische toepassing. Je kan de Celzouttherapie ook zien als een aparte stroming parallel aan de Homeopathie. Wel gaan beide geneeswijzen deskundig toegepast, heel goed samen.